Pokój Werandowy

Nazwy historyczne:

Balkon (XIX w.)

Nazwy inne:

„oranżeria szklanna” (XIX w.), „salonik z trelażem”(k.XIX w)

Czas powstania:

20.30. lata XIX w i lata 1890-1895.

Architekci:

Amand Bauqué (1890-1895)

Opis:

Wnętrze na planie wąskiego prostokąta pośrodku ściany zachodniej z wnęką zamkniętą łukiem koszowym i dwiema półkoliście zamkniętymi niszami w ścianie północnej, po obu stronach głównego wejście z Salonu Kolumnowego – dwuskrzydłowych przeszklonych drzwi. Naprzeciw, w ścianie południowej trzy półkoliście zamknięte duże okna, z których środkowe to porte-fenêtre – z wyjściem na taras. Drugie, przeszklone dwuskrzydłowe drzwi w ścianie wschodniej prowadzą do Gabinetu w Wieży. Ściany mają podziały z jońskimi pilastrami ujmującymi nisze i otwory okienne. Ściany i sufit w całości pokryte są drewnianymi, malowanymi na seledynowo kratami, podkreślającymi podziały architektoniczne i tworzącymi dekoracyjne wzory: kratownic – na ścianach w niszach i w narożach sufitu, pionowych listew na pilastrach, fryzu z motywem przecinających się kółek obiegającego wszystkie ściany, i owalnej wielkiej rozety z motywami kampanul i meandra pośrodku sufitu. Stałe wyposażenie stanowią żardiniery ozdobione imitacją ceramicznych kafelków holenderskich ustawione we wnękach w ścianie północnej i pod oknami w ścianie południowej.

Pierwotnie w miejscu Pokoju Werandowego znajdowało się przeszklone, przykryte płaskim dachem wnętrze, zwane „Balkonem” z sufitem malowanym w obłoki oraz ze ścianami od Salonu Kolumnowego i od wieży południowo-wschodniej malowanymi w kwiaty (odsłoniętymi przy ostatniej konserwacji) – powstałe zapewne w dwudziestych lub trzydziestych latach XIX wieku. Dopiero podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych przeprowadzonych przez III ordynata Romana Potockiego (1851-1915) i jego żonę Elżbietę z Radziwiłłów przekształcony został w zamknięte efektowne wnętrze o angielskim charakterze z bezpośrednim wyjściem na przylegający taras, z którego zejściem prowadzi do ogrodu.

Bibliografia:

Kossakowska- Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 218-219.

Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5, Warszawa 1994, s. 41.

Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lwów 1933, s.78-79.

Opracowanie:

Aldona Cholewianka-Kruszyńska

The Veranda Room

Historical names: The Balcony (19th c.)

Other names: “Glass orangerie” (19th c.), “the lounge with trellis” (late 19th c.)

Time of construction: 1820s/1830s and 1890-1895

Architects: Amand Bauqué (1890-1895)

Artyści:

Description:

The interior is on a narrow rectangular plan in the centre of the west wall with a recess closed with a basket arch and two semicircular niches in the north wall, on both sides of the main entrance from the Column Salon – double glazed doors. Opposite, facing south, are three large semicircular windows; the middle one is porte-fenêtre – with access to the terrace. The second double glazed door in the eastern wall leads to the Cabinet in the Tower. The walls are divided with Ionic pilasters enclosing niches and window recesses. The walls and ceiling are entirely covered with wooden, aquamarine painted grates, emphasising the architectural divisions and creating decorative patterns: trusses – on the walls in niches and corners of the ceiling, vertical slats on pilasters, a frieze with a motif of intersecting circles running across all walls, and large oval rosettes with campanula and meander motifs in the centre of the ceiling. Permanent equipment consists of jardiniere decorated with imitation of Dutch ceramic tiles, set in niches in the north wall and under the windows in the south wall.

Initially, in the place of the Veranda Room, there was a glazed, flat-roofed interior, called the „Balcony” with a ceiling painted in clouds and with the walls from the Column Salon and the south-eastern tower painted with flowers (exposed during the last conservation) – probably created in the 1820s or 1830s. It was only during the great renovation and modernisation works carried out by the 3rd ordinate Roman Potocki (1851-1915) and his wife, Elżbieta née Radziwiłł that the balcony was transformed into an impressive closed interior with an English character with direct access to the adjacent terrace, from which it leads down to the garden.

Bibliography:

Kossakowska-Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warsaw 1964, pp. 218-219

Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa vol. III, book 5, Warsaw 1994, p. 41

Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie: zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lviv 1933, pp. 78-79

System Informacji Przestrzennej Zamek w Łańcucie